Seizoen 2002/2003 - Eredivisie : PSV - Vitesse (1 - 0) - Seizoen 2023/2024

Na fraaie overwinningen bij FC Utrecht en Ajax sprak men binnen PSV al over het herwonnen zelfvertrouwen. Vitesse leek de ideale tegenstander voor PSV om ook aan het eigen publiek te tonen dat de weg naar goed voetbal definitief is ingeslagen. Maar net als tegen Willem II kwam de trouwe aanhang van PSV bedrogen uit. Er werd weliswaar gewonnen, waarmee de wintertitel (voor wat die waard is) voor de Eindhovenaren is, maar met name in de tweede helft liet PSV verdomd slecht voetbal zien. Het leverde de mannen van Hiddink wederom een striemend fluitconcert op.

Al na twee minuten kreeg het toch al zo geplaagde Vitesse opnieuw een tegenslag te incasseren. Dejan Stefanovic, net hersteld van een blessure, werd per brancard van het veld gedragen. PSV deed er in de beginfase niet veel mee. Behoudens een kopbal van Vennegoor lieten de Eindhovenaren weinig zien. Dat werd na een kwartier spelen anders. Tussen de 15e en 30e minuut speelde PSV haar beste voetbal van de avond. Gedurende die fase kreeg Vitesse het enkele keren behoorlijk benauwd. Met name Arjen Robben en Dennis Rommedahl lieten in die fase hun directe tegenstanders vaak staan als ware zij toeschouwers. De op maat gegeven voorzetten waren aan Kezman (2x) en Vennegoor echter niet besteed. Ook vanuit de tweede lijn was PSV een aantal malen gevaarlijk, maar doelman Jevric hield zijn doel schoon.

Net in de fase dat Vitesse iets of wat onder de druk van PSV uit leek te komen, sloeg PSV alsnog toe. Drie minuten voor de thee werd net buiten het strafschopgebied een overtreding begaan op Arjen Robben. Wilfred Bouma ontfermde zich over de toegekende vrije trap en krulde de bal fraai over de muur achter Jevric.

Wie dacht dat PSV Vitesse na de rust op de pijnbank zou leggen, had het echter mis. Een kopbal van Vennegoor (net over) en een hard schot van Robben (tot corner verwerkt door Jevric) waren de enige noemenswaardige wapenfeiten van PSV in de tweede helft. Verder blonk de ploeg van Hiddink vooral uit in fantasieloos en vaak te gehaast voetbal. Van een goede opbouw was zelden sprake en PSV leed veel te vaak snel en onnodig balverlies. Net als in de thuiswedstrijd tegen Willem II zakte het spel van PSV daardoor naar een zeer bedenkelijk niveau. Vitesse bleef moeiteloos overeind en dacht, naarmate het einde in zicht kwam, zowaar wellicht een puntje mee naar huis te kunnen nemen. Geholpen door de groeiende onzekerheid en onmacht bij PSV kwam Vitesse in de slotfase nog een paar keer gevaarlijk opzetten. In die fase zakte de onervaren doelman Jelle Ten Rouwelaar (hij verving de geblesseerde Ronald Waterreus) door het ijs. Met name bij zijn uittrappen en riskante acties bij terugspeelballen voelde menig toeschouwers het hart in de keel kloppen. Bijna bezorgde hij de mannen van Mike Snoei nog een vrolijke avond door de bal richting eigen doel te slaan. Gelukkig voor hem en PSV verdween het leer net aan de andere kant van het doel over de achterlijn. Daarmee bleven de drie punten in Eindhoven.