Mijn broer Tom is niet bepaald wat je noemt een fanatieke voetbalsupporter. Van een goed feestje houdt hij des te meer. Midden in de periode van kampioenschaploze jaren van PSV vroeg hij eens argeloos aan mij waarom die gezellige feesten op het Stadhuisplein waren afgeschaft.
Ik moest hem uitleggen dat het feest gekoppeld was aan het behalen van de landstitel. Geen vanzelfsprekendheid dus. Maar omdat PSV in de periode 2000-2008 bijna onafgebroken kampioen werd, had Tom dat niet in de gaten. Later, in een interview met Metro noemde ik dat met een overdosis bluf “ons abonnement op de titel”.
Ook het Nederlands Elftal leek over een abonnement te beschikken om zich te kwalificeren voor de eindronden van EK’s en WK’s. Maar dat abonnement is nu verlopen. En voetbalminnend Nederland is in verwarring. Hoe moet dat deze zomer? En broer Tom zal ongetwijfeld aan mij vragen waarom het geen feest is.
Hoe erg is het? In het licht van de echt erge gebeurtenissen in de wereld stelt het helemaal niks voor natuurlijk. Maar het is best balen. De vraag die ik veel interessanter vind is: hoe gaan we om met deze tegenslag? Pakken we die aan om ervan te leren, te verbeteren en te veranderen? Of veegt iedereen zijn eigen straatje schoon en blijven we doen wat we deden. Dan krijgen we ook wat we kregen.
Laatst bijgewerkt : 16 okt 2015 - 7:53
