De hele week hield ik mezelf voor de gek dat ik geen spanning voelde. Ondertussen kreeg ik maar met moeite een hap door mijn keel. Om me heen hoorde ik soortgelijke verhalen. Want het zou wat zijn: kampioen worden tegen de grote concurrent.
Ruim voor aanvang van de wedstrijd was de stad vol en de sfeer was elektrisch. Alsof de oude Meneer Frits een stoot positieve energie door Eindhoven liet gaan. Een atmosfeer waarin niet verloren kon worden.
Als ooit het begrip Twaalfde Man heeft gegolden, dan was het zondag wel. Een groot dankjewel en een dikke proficiat aan alle supporters. Trots, trots, trots!
De vooraf aangekondigde erehaag van onze vrienden uit Amsterdam kwam er niet. Met negen man zou het ook maar een klein haagje zijn geweest. Dat maakte het droomscenario eigenlijk nog mooier.
Laatst bijgewerkt : 15 apr 2018 - 22:06