Tussen 2000 en 2008 beleefden we als PSV-supporters gouden tijden. In die periode hadden we bijna een abonnement op de titel. Mijn broer die helemaal geen voetbalfan is maar wel van feesten houdt, informeerde eens bij me wanneer het “jaarlijkse feest van PSV op het Stadhuisplein” plaats vond. Succes was bijna een automatisme.
Vanaf 2008 hebben we niet veel meer kunnen juichen, helaas. Dat maakt echter niet dat we in een hoekje zijn gaan wegduiken. Juist in tijden van tegenslag hoor je mekaar vast te houden. Helemaal als supportersvereniging. Onze core-business is namelijk om de club te ondersteunen. Positief wanneer het kan, kritisch als het moet. Dat neemt niet weg dat ook ik de realiteit onder ogen moet zien.
Als ik de vraag krijg of ik er nog een beetje vertrouwen in heb, en reken maar dat die vraag vaak aan me gesteld wordt, dan kan ik moeilijk als een aangeslagen zak aardappelen in huilen uitbarsten. Zou een beetje gek zijn. Daarom blijf ik ook een positieve toon aanslaan en iedereen oproepen om massaal achter de ploeg te blijven staan.
Eerlijk gezegd staat ook bij mij het vertrouwen onder druk. Maar hoop pakt niemand me af. Zolang het theoretisch kan, blijf ik die koesteren. Tegen beter weten in? Misschien, maar wij hebben wel allemaal 29 april 2007 mogen meemaken.
Laatst bijgewerkt : 3 apr 2013 - 15:30
