Maandag 21-09: "Huh, wat betekent dat?" Papa laat me op de website van de supportersvereniging zien wie morgen de mascotte is; Ravi Derks staat er. Eerst snap ik het niet. Maar papa en mama leggen het uit. Een rondleiding door het stadion, met de reservespelers intrappen, met de spelers mee het veld oplopen, de wedstrijd kijken en na afloop met de spelers op de foto en een handtekening vragen. Wauw, wauw, wauw!!! Dat is wel heel gaaf!
Dinsdag 22-09: ik heb de juf maar alvast gewaarschuwd dat ik morgen best wel eens in slaap kan vallen op school...;) Dat geeft niet lacht ze; "ik schud je wel wakker." Onderweg naar Eindhoven vind ik het best wel spannend, is toch anders dan gewoon met papa naar een wedstrijd. We zien nog net de spelers uit de spelersbus komen, en gaan dan gauw naar ingang 11 waar het kantoor van de supportersvereniging is. Binnen ontmoeten we Ronald, die mij meteen voorziet van een nieuw thuistenue. Ook mag ik een go-pro camera om die zometeen gaat filmen als ik op het veld sta. Cool hoor! Dan een rondje door het stadion, we komen bij de perszaal, de plek waar de spelers geïnterviewd worden voor de tv en de gezellige ruimte van de supportersvereniging. Hier krijgen we nog wat te drinken, en om 20.10 uur is het dan zover. We gaan het stadion in en ik mag zo hup het veld op en met de reservespelers mee voetballen. Het regent best wel hard, maar daar geef ik niks om, dit is gaaf! Tien minuten voor de wedstrijd begint mag ik naar de catacombe, hier krijg ik een ander shirt aan van Spieren voor Spieren net als de andere jongens en meisjes. En... mag ik aan de hand van mijn lievelingsspeler (gelukje) Luuk de Jong het veld op! De wedstrijd begint goed, het is na de eerste helft al 2-0 en het ziet er goed uit voor mijn voorspelling; 4-0.... Dan krijgen we in de tweede helft al snel een goal tegen en later krijgt Cambuur ook nog een penalty. Oh nee, 2-2. Gelukkig krijgen ook wij een penalty en wordt het toch nog 3-2.
Na de wedstrijd komt het leukste, met de spelers op de foto en handtekeningen vragen. Best wel spannend. We gaan bij de deur van het spelers-home staan zodat we ze niet kunnen missen. We zijn een goed team, ik vraag om de handtekening op papier, mama maakt de foto's en papa vraagt een handtekening voor op mijn (te kleine) PSV-shirt. Wow, bijna alle spelers komen langs en ook nog de assistent-trainer. Ondertussen is het bijna nacht en het spelershome raakt langzaam maar zeker leeg. Tijd om naar huis te gaan!
Woensdag 23-09: Oma maakt mij wakker en ohhhh, wat was het gaaf gisteren. Dan op naar school, waar ik gewoon wakker blijf...;)
Bedankt supportersvereniging voor deze onvergetelijke ervaring! Het was geweldig!
